به بارش اشک ایمان دارم

                            در خشکسالی روح

    و تابش مهر

                            در سیاهچال خودخواهی انسان

    کودکی را دیدم که امید را هجی می کرد

                            ولبخند یآس را که بازیچه ای بود برای شیطان

       خندیدم و خنده ام فرشته ای شد

                                         که زندگی می بخشید. . .    

حرفهایی زیادی برای گفتن دارم ولی نمی دونم چرا دلم می خواد سکوت کنم و هیچی نگم ؟!

اتفاقاتی که این مدت برام افتاد، جاهایی که رفتم ، آدمهایی که دیدم ،  . . .

بی تابی ام همراه با آرامش

و تصمیم!

خداراشکر می کنم .

        یا علی!