حسين، عاشورا را آفريد و عاشورا حسينيان زمانه را، حسين خود را در بلا افکند تا ولا و ولايت به معنا بنشيند «البلاء للولا» با خون حسين تفسير شد و مسجدالاقصي و کعبه هدي با خون حسين بقا يافت. حسين چون کتابي بي شيرازه، جسمش را به دم تيغ جباران سپرد تا شيرازه قرآن را مستحکم گرداند. حسين با خون خود عدالت، مظلوميت و عبوديت را عاشقانه تعبير کرد.
حسين همه را به تلاش و مبارزه براي دستيابي به حقيقت زندگي فرا خواند. چرا که پيام کربلا و عاشورا پيام حريت، عدالت، عزت و سرافرازي است و نبايد اين اهداف بزرگ در مکتب حسين فراموش شود. اگر اين اهداف ناديده گرفته شود فلسفه عزاداري و به تبع آن راه حسين(ع) فراموش خواهد شد. حسين بر ما آموخت که چگونه، عقيده را پاس بداريم. او راه جاودانگي معنوي و مردي را از راه درست و اصولي ترسيم کرد. پس بر او سلام باد.
