سلام

 هر چه سعی کردم بنویسم نتوانستم

 فقط چند تا از عکس هایی که آنجا گرفتم را در عطش می گذارم!

 و امیدوارم تک تک انسانها حتی برای یک بار هم که شده هوای نجف و کربلا را تنفس  کنند !

 تا به دلیل خلقت خویش و سؤالات بی جواب شان دست یابند ! یعنی عاشق شوند!

                                 کاشف الکرب الحسینی یا ابی الفضل 

                                             یا ستار العیوب 

سلام به همهء دوستان

چند روز پیش وبلاگ یکی از دوستانم را که تازه تاسیس کرده بود را لینک کردم ولی متاسفانه به خاطر یک اشتباه کوچک (یعنی جا افتادن حرف ی ) وبلاگ دیگری لینک شد که من به خاطر این اتفاق واقعا متاسفم! آن وبلاگ اصلا مورد تائید من نیست و امیدوارم چنین وبلاگهایی نتوانند به این راحتی مزخرفات خود را به خورد جوانان ما بدهند.

واما وبلاگ واقعی آسمانیها : http://asemanesabz.blogfa.com 

 این آدرس وبلاگ دوستم با نام آسمانی ها می باشد .

یکی از دوستان بانظر البته بی ادبانه شان مرا متوجه اشتباه رخ داده کردند از ایشان ممنونم، ولی خواهشمندم دفعهءدیگر که خواستند کسی را نهی از منکر! و امر به معروف کنند لطفا برای مرتبهء اول به صورت عمومی مطرح نکنند ! فرستادن آن عکسهای نادرست حتما با رسالت ایشان منافات دارد !

                                                                             با تشکر

                                                                           نغمهء انتظار

                                                                              یاعلی!

چون تیر عشق جا به کمان بلا کند

اول نشست بر دل اهل ولا کند

       در حیرتند خیره سران از چه عشق دوست

      احباب را به بند بلا مبتلا کند

       بیگانه را تحمل بار نیاز نیست   

     معشوق ناز خود همه بر آشنا کند

    تن پرور از کجا و تمنای وصل دوست

    دردی ندارد او که طبیبش دوا کند

    آن را که نیست شور حسینی به سر زعشق

   با دوست کی معاملهء کربلا کنند

   یکباره پشت پا به سر ما سوا زند

   تا زان میان از این همه خود را سوا کند

   آری کسی که کشتهء او این بود،سزاست

  خود را اگر به کشتهء خود خونبها کند

  بالله اگر نبود خدا خون بهای او

  عالم نبود در خور نعلین پای او 

نیر تبریزی

    وقتی تو نیستی 
    نه هست های ما
    چونانکه بایدند
                        نه بایدها . . .
    مثل همیشه آخر حرفم 
    و حرف آخرم را 
                      با بغض می خورم

    عمری است 
    لبخند های لاغر خود را
    در دل ذخیره می کنم :
                                          باشد برای روز مبادا !

    اما 
    در صفحه های تقویم 
    روزی به نام روز مبادا نیست 
    آن روز هر چه باشد 
    روزی شبیه دیروز
    روزی درست مثل همین روزهای ماست 
    اما کسی چه میداند ؟
    شاید 
    امروز نیز روز مبادا !
                                   باشد!

 
    وقتی تو نیستی
    نه هست های ما
    چونانکه بایدند
                        نه بایدها . . .
    هر روز بی تو
                           روز مباداست! 

                                                                قیصر امین پور

    بیاییم به هم خاطره ای خوش هدیه کنیم ، لحظهء ناب با هم بودن .

    نگاه لطیف خالق مهربانی با دلها یی است که به مهر باهم گره خورده اند و به گذشت و بخشش جلوه ای زیبا یافته اند .

    می توان با یک لبخند ، نشاط زیستن را به قلب خسته ای هدیه کرد . 

    می توان با یک شاخه گل ، لطافت را به نگاه سخت ماشینی بخشید .    

    می توان در اندوه انتظار ، امید آمدنش را جشن گرفت . 

    محبوب عالم را سپاس که دلهایمان را به عشق او سرشته است پس بیاییم به یاد او خاطره ای زیبا برای هم بسراییم .

                                                                 به نام عشق

    در نوجوانی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی مادر علویه خود قرار گرفت . 17 سال بیشتر نداشت که با سری پر شور در صدد آموختن علوم غریبهء متداول زمان خود برآمد . هدفش دست یابی به علم کیمیا بود . روزی ندایی شنید که : « جعفر ! کیمیا ، محبت  اهل بیت عصمت و طهارت است .»

    پس از این واقعه روی به عتبات نهاد . دارایی بسیاری از پدر به ارث رسیده بود . همه را به نیازمندان بخشید ، هشت سال در مسجد سهله به اعتکاف نشست و هفت سال دیگر نیز مقیم کربلای معلا بود . پس از آمدن به ایران نیز همواره از شهری به شهر دیگر در حال سفر بود و با عارف عظیم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری انس و الفت داشت . آیت الله کشمیری می فرمود :« اگر کسی از من بپرسد در ایران چه کردی با مباهات می گویم جعفر آقای مجتهدی را دیدم . » 

    در عظمت ایشان همین بس که خود فرمود :« خداوند مرا آورد تا عرفان را در این عصر یک گام به جلوتر ببرم .» 

    در توسل به اهل بیت علیهم السلام آیتی عجیب بود . کرامات و حکایات بسیاری از صفای باطن بین ایشان نقل است .   

    آدما معمولا از کسی خوششون میاد که خودش  باشه .

    البته خیلی سخته، آخه ما معمولا یکی دیگه ایم !

    شاید اینجوری راحت تر باشه دائما نقش بازی کردن ، نقاب زدن برای این و اون .

    آخه خیلی وقته گم شدیم بین همهء آدما ، توی این دنیای به این بزرگی ، توی روزایی که پشت سر هم میاند و میرن ! (سوء تفاهم نشه ، آدمایی مثه خودم رو میگم !)

    و جالبه هممون دنبال کسی میگردیم که خودش باشه ، رنگ شب و روز رو  نگیره !      

    ساده و صمیمی ، بی تکلف به قول بچه ها روراسته روراست ، زلال مثه آب ،سرزنده مثه بهار ، سبز مثه تابستون ، عشقولانه مثه پاییز ، پاک و سفید  مثه زمستون و گرم مثه خورشید !

    خیلی وقته دلمون تنگ شده واسه بارون ، ولی وقتی بغض آسمون می ترکه کیه که پای درد دلش خیس بشه و خم به ابرو نیاره ؟!

    شاید هممون حق داریم که دنبال یه آدم چار فصل بگردیم ، ولی خدا وکیلی ! خودمون کدوم از فصلا رو زندگی کردیم زندگی که نه، فقط خودمون بودیم ! که حالا چار تاش رو هم با هم می خوایم ؟!

    یکی نیس به ما بگه: آها. . . ی خودم کجایی ؟!  خوابی یا بیداری ؟! رو زمینی یا هوایی؟

    وقت نداری واسه سر به هوایی ! به خودت بیا که شاید . . . پیدا کنی راه رهایی !

                                                                          امضا : لوتی خوش مرام

      چه باشم و چه نباشم بهار در راه است

      بهار همنفس ذوالفقار در راه است

      نگاه منتظران عاشقانه می خواند

      که آفتاب شب انتظار در راه است 

      به جاده های کسالت ، به جاده های تهی 

      خبر دهید که آن تک سوار در راه است 

      کسی که با نفس آفتابی اش دارد 

      سر شکستن شب های تار در راه است 

      کدام جمعه ؟ نداسته ام ، ولی پیداست

      که آن ودیعهء پروردگار در راه است

      دلم خوش است میان شکنجهء پاییز

      چه باشم و چه نباشم بهار در راه است

                                          محمود سنجری