به نام خداوند مهر

   گفت پیلی را آوردند بر سر چشمه ای که آب خورد ، خود را در آب می دید و می رمید . پیل می پنداشت که از دیگری می رمد ، نمی دانست که از خود می رمد .

   همهء اخلاق بد _  از ظلم و کین و حسد و حرص و بی رحمی و کبر _ چون در توست نمی رنجی ، چون آن را در دیگری می بینی ، می رمی و میرنجی ؟

                                                      ( فیه ما فیه
                                                                                                   جلال الدین محمد مولوی)